Japanese English Spanish French German
Listen to this story.
Terwijl het onderzoek voortduurt, is er geen tekort aan kritiek op klimaattechnologie.
Het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC) heeft SRM eerder beschreven als “niet getest” en stelde dat het “veel onzekerheden, bijwerkingen, risico’s en tekortkomingen met zich meebracht en dat het specifieke bestuurlijke en ethische implicaties heeft.”
“Ondanks de geschatte lage potentiële kosten van sommige SRM-implementatietechnologieën, zullen ze niet noodzakelijk een baten-kostentest doorstaan die rekening houdt met de reeks risico’s en bijwerkingen,” zei het IPCC in zijn vijfde beoordelingsrapport in 2014.
Meer recentelijk heeft een door de denktank van Climate Analytics gepubliceerd rapport eveneens betoogd dat de risico’s te hoog zouden zijn. Het merkte op dat SRM geen alomvattende oplossing is voor klimaatverandering, omdat het slechts “tijdelijk de opwarming van de aarde maskeert” en koraalriffen bijvoorbeeld niet zou beschermen tegen ernstige schade.
“Het beheer van zonnestraling kan op geen enkele manier het diepgaande en gevaarlijke probleem van verzuring van de oceaan, dat de koraalriffen en het zeeleven bedreigt, tegenhouden of terugdraaien, omdat het de CO2-uitstoot niet verlaagt en daardoor de CO2-concentratie in de lucht niet beïnvloedt,” aldus de auteurs van het document, dat in december 2018 werd gepubliceerd.
“SRM biedt geen oplossing voor andere effecten van een verhoogde CO2-concentratie die de terrestrische en mariene biosfeer negatief beïnvloedt.”
De auteurs voerden ook aan dat SRM het potentieel van zonne-energieprojecten zou kunnen ondermijnen en de inspanningen voor voedselproductie zou kunnen beïnvloeden, omdat het de hoeveelheid zonnestraling die het aardoppervlak bereikt, zou verminderen.
Onder de milieubeweging vrezen sommigen dat de nieuwste onderzoeksinspanningen de aandacht kunnen afleiden van de kritieke taak om snel van fossiele brandstoffen naar schone energie over te schakelen.
“Experimenteren met risicovolle technologieën zoals Solar Radiation Management en andere geotechniektechnieken is niet het antwoord op de huidige klimaatcrisis, maar een gevaarlijke afleiding van de taak om uitstoot aan de bron aan te pakken,” zegt Sara Shaw, de internationale programma co-coördinator Klimaatrechtvaardigheid en Energie bij Friends of the Earth International.
“Het najagen van wilde geotechniek-fantasieën zal fossiele brandstofbedrijven de dans laten ontspringen en de hoognodige energierevolutie vertragen.”
Shaw voegt eraan toe dat ingrijpen in complexe klimaat- en oceaansystemen “waarschijnlijk ernstige en onomkeerbare gevolgen heeft voor ecosystemen en mensen.”
Parker is daarentegen van mening dat de risico’s van geotechniek moeten worden afgewogen tegen de risico’s van het broeikaseffect tot gevaarlijke hoogte op laten lopen.
“Chemotherapie is vreselijk, het is gevaarlijk, het is onaangenaam, het heeft erg vervelende fysieke bijwerkingen enzovoort, maar of iemand chemotherapie moet volgen, is gebaseerd op [de] perceptie van de risico’s van kanker,” zegt Parker.
“En zo gaat het met zonne-geotechniek: niemand wil dit zomaar even doen, maar het is een reactie op een mogelijk nog grotere dreiging. En net als bij iedereen die probeert een beslissing te nemen over een risicovolle manier van handelen, gaat het om het afwegen van risico’s.”
Net zoals de risico’s van chemotherapie alleen begrepen kunnen worden door ook naar de risico’s van kanker te kijken, “kunnen de risico’s van zonne-geotechniek alleen begrepen worden door te kijken naar de risico’s van het niet doen en de temperaturen laten blijven stijgen,” voegt hij toe.
Moore wijst ook op de gevolgen van klimaatverandering als een reden om opties voor geotechniek te onderzoeken. Verwijzend naar een aantal van de gebruikelijke scenario’s voor de uitstoot van broeikasgassen, zegt hij, “er zijn voldoende aanwijzingen dat deze vanuit elk perspectief volkomen rampzalig zullen zijn – op zeeniveau, landbouw, noem maar op.”
Masahiro Sugiyama, een universitair hoofddocent aan het Instituut voor Toekomstinitiatieven aan de Universiteit van Tokio (voorheen het Onderzoeksinstituut voor Beleidsalternatieven), kenmerkt klimaattechnologie als een “verzekeringspolis” die verder onderzoek waard is.
Sugiyama heeft deelgenomen aan verschillende projecten om de reactie van het publiek op het idee van geotechniek in Japan te peilen. Hij merkte op dat het grote publiek niet al te bekend is met geotechniek – dit werd bevestigd toen Global Ground Media eind maart mensen in Tokio benaderde om hen te vragen of zij ervan hadden gehoord.
Sugiyama en andere onderzoekers voerden in 2015 focusgroepen uit met Japanse burgers over het concept van geotechniek in het algemeen en veldproeven met stratosferische aerosolinjectie in het bijzonder, wat een verklaring vereiste.
“Het bewustzijn is in de eerste plaats erg laag en mensen zijn terecht bang voor de mogelijkheid van geotechniek, en ik denk dat ze zich zorgen maakten over de mogelijke bijwerkingen van geotechniek,” zegt hij. “Ik denk dat één geïnterviewde zei dat we dit moeten testen door het op de wetenschapper die voor deze technologie pleit te spuiten.”
Sugiyama zegt dat mensen aarzelen omdat ze het klimaatsysteem als complex en verbonden beschouwen. Ze weten bijvoorbeeld dat een treinongeval in een deel van Japan doorstroomverstoringen kan veroorzaken over het hele spoorwegnet. “Mensen weten, uit eigen ervaring, dat het complex moet zijn,” legt hij uit. “Dus wanneer we een aspect van het klimaat veranderen, wat voor impact heeft dit dan op de andere delen van het klimaat? Ze zijn natuurlijk bezorgd over mogelijke bijwerkingen.”
Sugiyama zegt echter dat geïnterviewden uit de focusgroepen geotechniek niet meteen uitsloten en open stonden voor meer onderzoek, zolang er voldoende regels werden ingesteld.
Onderzoekers die werken aan de DECIMALS-projecten zullen hun bevindingen tegen het einde van 2020 presenteren, maar in de tussentijd zijn ze van plan de discussie over de problemen in hun land te stimuleren door workshops te organiseren met experts, beleidsmakers, niet-gouvernementele organisaties en algemeen publiek.
Parker blijft van mening dat een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen het primaire beleidsdoel moet blijven voor overheden over de hele wereld – een inspanning die “enorm moet toenemen”. SRM moet volgens hem worden gezien als een mogelijke manier om de risico’s van de van de broeikasgassen die landen al hebben uitgestoten te verminderen. De aarde is al ongeveer 1 graad Celsius boven pre-industriële niveaus opgewarmd, en klimaatwetenschappers hebben opgemerkt dat zelfs als de uitstoot door het verbranden van fossiele brandstoffen vandaag zou eindigen, er nog steeds een verdere opwarming zou plaatsvinden door de vertragingstijd in verhoging van de luchttemperatuur.
Wetenschappers bij het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC) van de Verenigde Naties hebben afgelopen oktober alarm geslagen toen ze ontdekten dat een toename van 1,5 graad Celsius het absolute maximum zou moeten zijn na onverwacht snel smelten van poolijs. Volgens hen heeft de mensheid op dit moment nog slechts 11 jaar over om de uitstoot radicaal te verminderen of de gevolgen ervan te onderkennen.
Bij het afwegen van de risico’s van de mogelijke inzet van SRM in de toekomst, baart de sociaal-politieke dimensie hem het meest zorgen, zegt Parker, omdat in theorie één land zou kunnen kiezen om de technologie eenzijdig in te zetten en de hele planeet te beïnvloeden.
“Dus, wat zou er in reactie hierop gebeuren? Zou geotechniek leiden tot conflicten en zelfs oorlog tussen landen?” vraagt Parker zich af.
“Zelfs als geotechniek perfect zou werken, wat het nooit zal doen, maar zelfs als het perfect zou werken en we wisten dat er geen bijwerkingen zouden zijn, hoe zou je dan een overeenkomst kunnen bereiken tussen bijvoorbeeld Rusland en India over het instellen van de globale thermostaat? Omdat, in isolatie, Rusland zou kunnen profiteren van een warmere planeet [en] het waarschijnlijk is dat India onevenredig zou lijden. En hoe kom je dan tot een overeenkomst om het systeem zelfs helemaal uit te schakelen?”
SRM, voegt Parker toe, kan nooit een alternatief zijn voor het verminderen van uitstoot. “Het kan de effecten van opwarming alleen maar onvolkomen maskeren. Het lost het probleem niet op. Het kan misschien een aantal risico’s verminderen, maar als we een gezonde toekomst voor het klimaat willen, is elke gezonde klimaattoestand gebaseerd op enorme emissiereducties, zodra we die bezuinigingen kunnen opvangen.”
—
Article and video by Daniel Hurst.
Editing by Mike Tatarski.
Video editing by Katya Skvortsova.
Illustrations by Imad Gebrayel.
Global Ground is investigative, independent journalism. We’re ad-free and don’t sell your personal data, so we mainly depend on donations to survive.
If you like our stories or think press freedom is important, please donate. Press freedom in Asia is under threat, so any support is appreciated.
Thanks in advance,
The Global Ground Team