De rol van buitenlandse donoren en investeerders

Hindi Marathi English Spanish French German Dutch

Listen to this story (English).

Aangezien de Indiase overheid in verschillende mate buitenlandse investeringen in de financiële sector toestaat, wat is dan de rol van buitenlandse donoren en investeerders?

Van de gezinnen die door Global Ground Media werden geïnterviewd, hadden verschillende boeren die zelfmoord hadden gepleegd leningen van DCC Banken, 12 van Yavatmal DCC Bank en twee van Akola DCC Bank, variërend van Rs 45.000 (US $ 636) tot meer dan Rs 100.000 (US $ 1414).

Vijf hadden leningen bij de Centrale Bank van India, waar de gemiddelde lening Rs 95.000 (US $ 1337) was en drie van de Bank van Maharashtra, waar de gemiddelde opgenomen lening ongeveer Rs 119.000 (US $ 1675) bedroeg. Beide zijn banken in de publieke sector.

Twee hadden elk leningen van Mahindra Finance, een NBFC (de gemiddelde lening was Rs 120.000 of US $ 1689) en Bharat Financial Inclusion Limited, een NBFC-MFI, waarbij de gemiddelde lening Rs 15.000 (US $ 211) bedroeg. Zes hadden leningen van particuliere geldschieters. In de meeste gevallen hadden de boeren al meer dan eens geld geleend.

De resterende leningen waren afkomstig van andere banken in de publieke en private sector en NBFC’s.

DCC-banken

DCC Banken maken deel uit van de landelijke coöperatieve kredietstructuur van het land. Deposito’s vormen de belangrijkste bron van middelen voor DCC-banken die ook financiering aantrekken via leningen, in leningen via de Nationale Bank voor Landbouw en Plattelandsontwikkeling (NABARD) en staats coöperatieve banken. NABARD is een financiële ontwikkelingsinstelling en biedt ook financiële herstructureringsdiensten en andere financiële bijstand aan de DCC-banken.

NABARD is 100 procent eigendom van de Indiase overheid. NABARD’s ‘extern ondersteunde projecten’ ontvangen echter financiële en andere hulp van de Duitse ontwikkelingsbank KfW, het Duitse ontwikkelingsagentschap GIZ en multilaterale ontwikkelingsagentschappen zoals de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (IBRD) en de Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB). Zwitserse ontwikkelingssamenwerking, de Wereldbank, Europese Unie en Duitse ontwikkelingssamenwerking zijn andere internationale agentschappen die fondsen en subsidies aan NABARD verstrekken.

In 2006 lanceerde de Indiase overheid een programma voor de opleving en hervorming van de landelijke coöperatieve kredietstructuur (SCB’s, DCC Banken en PAC’s) om de toegang van landelijke huishoudens tot betaalbare financiering te verbeteren.

Financieringspartners voor het programma in de vijf staten Andhra Pradesh, Bihar, Madhya Pradesh, Maharashtra en Rajasthan bevatten de Wereldbank, de Aziatische Ontwikkelingsbank, KfW en GIZ, met NABARD als de uitvoerende partner.

De Wereldbank heeft een bedrag van ongeveer US $ 417 miljoen aan leningen en kredieten vastgelegd, terwijl de toezegging van KfW 130 miljoen euro (US $ 145 miljoen) bedroeg en een toezegging van ADB van US $ 1 miljard aan leningen. De Indiase regering stopte het programma in 2012 toen haar eigen middelen waren uitgeput.

ADB’s evaluatie voor het programma noemde het minder dan effectief. “SCB’s en DCCB’s hebben in het algemeen hun operationele efficiëntie niet verbeterd, zijn onder gekapitaliseerd gebleven en hadden geen substantiële verbetering in de winstgevendheid,” aldus het beoordelingsrapport.

De beoordeling van KfW zei dat DCCB’s niet in staat waren geweest om hun NPA-niveaus met de helft te verlagen, zoals het doel was, noch hun beoogde groeipercentages te bereiken. Op een schaal van zes punten heeft het project een rating van niveau 4 of een onbevredigend resultaat gekregen, waar negatieve resultaten domineerden ondanks waarneembare positieve resultaten.

De Wereldbank beoordeelde het programma als redelijk bevredigend.

Interessant is dat de Indiase regering in 2014 een heroplevingspakket van 23750 miljoen Rs heeft aangekondigd voor 23 DCC-banken zonder vergunning in Uttar Pradesh, Maharashtra, Jammu en Kashmir en West-Bengalen, die niet in staat waren om hun doelstellingen voor kapitaalratio te behalen. NABARD noemt dit een overheidsplan, met bijdragen die worden gedeeld door de centrale overheid, de rijksoverheid en NABARD. Deelname van buitenlandse donoren wordt niet genoemd.

Centrale Bank van India en de Bank van Maharashtra

Banken uit de publieke sector zoals de Centrale Bank van India en de Bank van Maharashtra waren ook belangrijke bronnen van leningen aan boeren, volgens de interviews die Global Ground Media voerde met familieleden van boeren die hun eigen leven beëindigden.

In het geval van de Centrale Bank van India heeft de Indiase overheid ongeveer 91 procent van de aandelen, terwijl buitenlandse portefeuillebeleggers (of FII’s) 0,24% in handen hebben. Van de Bank van Maharashtra bezitten buitenlandse institutionele beleggers (FII’s) 0,10 procent van de aandelen, terwijl ongeveer 87 procent in handen is van de Indiase overheid.

Zowel de Centrale Bank van India als de Bank van Maharashtra verlenen microfinancieringskrediet aan zelfhulpgroepen (SHG’s) in het kader van het Self Help Group Bank Linkage-programma, gelanceerd door NABARD, dat bedoeld is om de armen bankkrediet te bieden.

Een van de manieren waarop de overheid het SHG Bank Linkage-programma promoot, is via de National Rural Livelihoods Mission (DAY-NRLM), omgedoopt tot de Deayayal Antyodaya Yojana (DAY-NRLM). Banken spelen een sleutelrol als kredietinstellingen binnen DAY-NRLM.

De regeling wordt gedeeltelijk ondersteund door de Wereldbank. In 2011 heeft de Wereldbank een kredietwaarde van $ 1 miljard aan het programma verstrekt, voornamelijk om SHG’s te mobiliseren en te promoten. In maart 2019 verstrekte het een verder krediet van US $ 250 miljoen aan DAY-NRLM ter bevordering van door vrouwen geleide landbouwbedrijven en niet-landbouwbedrijven.

In de periode van april-oktober 2019 heeft de Centrale Bank van India onder DAY-NRLM Rs 19260 miljoen (US $ 268 miljoen) uitbetaald aan 11.85520 daaraan gekoppelde SHG’s, terwijl de Bank van Maharashtra Rs 1553,8 miljoen heeft uitbetaald (US $ 21 miljoen) ) aan 12.292 gekoppelde SHG’s.

De Wereldbank verklaarde per e-mail aan Global Ground Media: “Financiële problemen op het platteland zijn al jaren een ernstige zorg in India. Omdat een aanzienlijk deel van de inkomsten op het platteland nu afkomstig is uit niet-agrarische bronnen, speelt toegang tot krediet een belangrijke rol bij het mogelijk maken van niet-agrarische bestaansmiddelen en zakelijke kansen, zoals kleinhandel, voedselverwerking, voedselverkoop, vaardigheidstrainingen en banen. De Wereldbank Groep (WBG) in India heeft gedurende tientallen jaren verschillende initiatieven ondersteund om de financiële inclusie in het land te verbeteren. […] De private sector van de Wereldbank Groep, de International Finance Corporation (IFC), heeft samen met belangrijke financiële instellingen in de particuliere sector gewerkt aan de ontwikkeling van een solide, verantwoordelijke en duurzame microfinancieringssector in India en bereikt momenteel 30 miljoen klanten.”

De Bank van Maharashtra en de Centrale Bank van India hebben niet gereageerd op verzoeken om commentaar.

Mahindra Finance

Veel van de boeren hadden ook geld geleend van NBFC’s zoals Mahindra Finance, waar buitenlandse institutionele beleggers 26,77% van het aandelenbezit van het bedrijf in handen hebben. Volgens gegevens van beleggersbijeenkomsten zijn buitenlandse investeerders voor het bedrijf onder andere de Britse HSBC en de Amerikaanse Morgan Stanley, beide zijn investeringsbanken en financiële dienstverleners. HSBC en Morgan Stanley hebben niet gereageerd op verzoeken om commentaar.

In 2018 investeerde International Finance Corporation (IFC), onderdeel van de Wereldbank en een ontwikkelingsfinancieringsinstelling, Rs 6,4 miljard (US $ 100 miljoen) in Mahindra Finance, die in een verklaring zeiden dat de lening het bedrijf zou helpen ‘leningen’ te verstrekken aan particulieren, inclusief boeren, om tractoren, voertuigen en andere uitrusting te kopen, alsmede de financiering van kleine en middelgrote ondernemingen.”

Hoewel buitenlandse donoren een rol lijken te spelen in de agrarische nood van de Indiase landbouwers, zegt ontwikkelingseconoom Karkada Nagaraj dat de zelfmoorden onder boeren te complex zijn om te worden opgevangen door monocausale verklaringen.

“Een combinatie van factoren, die zich in verloop van tijd opstapelen, kan leiden tot de wanhopige, extreme daad van zelfmoord door de boer. Om één oorzaak te kiezen, als de ‘voornaamste oorzaak’, de laatste druppel die de emmer deed overlopen, zou te simplistisch zijn. Zelfs wanneer het om belangrijke factoren zoals schuldenlast, prijsdaling of misoogsten gaat,” schreef hij via e-mail.

Desalniettemin, verdient de rol van verschillende de geldschieters, die een vitale functie vervullen om krediet beschikbaar te maken voor boeren, aandacht, terwijl het aantal zelfdodingen onder boeren in Maharashtra toeneemt.

—

If you need help or know someone who does, please reach out now through a suicide hotline near you.

Article by Urvashi Sarkar.
Editing by Mike Tatarski and Anrike Visser.
Fieldwork by Varsha Torgalkar.
Research by Peter Allen Clark.
Picture by Abhaya Gupta.
Illustrations by Imad Gebrayel.

This article was developed with the support of the Money Trail Project (www.money-trail.org).